یکی دیگر از عوامل تأثیرگذار در کیفیت جوش، انقباض است. چنانچه یک زنجیره جوش به حالت ممتد روی یک صفحه اجرا شود، باعث تاب برداشتن صفحه می‌گردد. تاب‌خوردگی به وجود آمده به دلیل عدم دقت کافی در طرح اتصال و چگونگی اجرای جوش آن، رخ می‌دهد. در شکل زیر تاب‌خوردگی یک صفحه نشان داده شده است.
شکل بعدی، مقایسه‌ی نتیجه استفاده از جوش غیر قرینه با جوش قرینه را نشان می‌دهد.
علی‌رغم وجود روش‌های فراوان برای به حداقل رساندن تاب‌خوردگی، متداول‌ترین روش، مطابق با مورد الف شکل بعدی استفاده از جوش‌های منقطع است که فواصل آن بعداً مانند مورد ب شکل بعد با ترتیب خاصی که از قبل مشخص گردیده، پر می‌شوند.
در اغلب سازه‌ها مانند تیرورق‌ها، ابتدا قطعات کوتاه جوش (خال جوش) را در نقاط حساس به منظور نگهداری قطعات در جای خود اجرا می‌کنند، سپس جوشکاری به صورت خطوط ممتد مطابق طرح قبلی صورت می‌پذیرد.
در ادامه شیوه‌های به حداقل رساندن تغییرشکل را به صورت اجمالی توضیح می‌دهیم.
کاهش نیروی انقباض توسط:
- آماده‌سازی و چیدمان مناسب لوله‌ها
- استفاده از حداقل فلز جوش (برای جوش‌های نفوذی از شکاف ریشه، بیش از حد بهره نبرید و همچنین ازجوش اضافی نیز استفاده نکنید)
- استفاده از تعداد دفعات عبور کمتر
- استفاده از روش گام به عقب، بدین صورت که قطعاتی از جوش در جهتی متضاد با جهت اصلی جوشکاری و به طرف قطعاتی از جوش که قبلاً انجام شده، اجرا گردد.
- استفاده از جوش منقطع، حداقل برای اتصال اولیه
اجازه انقابض دادن به جوش توسط
- بهره‌گیری از پیش‌تاب‌دهی قطعات
- منحرف کردن قطعات از جهت درست خود به گونه‌ای که پس از انقباض به حالت صحیح استقرار یابند.
برقراری تعادل در نیروهای انقباض توسط:
- بهره‌گیری از جوشکاری با ترتیب متناوب
- بهره‌گیری از چکش‌کاری، آزادکردن تنش‌ها از طریق وارد کردن چند ضربه در جوش‌های ضخیم
- استفاده از بست و گیره. این ابزار موجب کش آمدن فلز جوش در زمان سرد شدن آن می‌شود.
- استفاده از تقارن در جوشکاری (جوش‌های گوشه در دو طرف یک قطعه تأثیر هم را از بین می‌برند.)
ساختمان 115 » مرجع رنگ ترمووود و لوله بازکنی پاسداران