اصول نام گذاری فولادها: استحکام، درجه مرغوبیت و عناصر تشکیل دهنده‌ی فولاد با استفاده از حروف و اعداد در قالب نام فولاد، قابل تشخیص است. حروف اختصاصی فولادهای ساختمانی معمولی، St است و اصولاً پس از این حروف، عددی نوشته می‌شود که با ضرب کردن این عدد در 10، می‌توان حداقل استحکام کششی فولاد را برحسب نیوتون بر میلی-متر مربع (مگا پاسکال MPa) بدست آورد.
بعد از عدد مربوط به استحکام، خط تیره قرار گرفته و سپس درجه‌ی مرغوبیت فولاد با استفاده از اعداد 1 تا 3 معرفی می‌شود.
درجه 1: برای کاربردهای معمولی که اصولاً نوشته نمی‌شود.
درجه 2: برای کاربردهای مهم
درجه 3: برای فولادهایی که آرام ریخته گری شده‌اند و درجه خلوص بالا و همچنین خواص مناسبی دارند. به عنوان مثال در فولاد St37-2، حروف St به ساختمانی بودن فولاد اشاره دارد، عدد 37 یعنی حداقل استحکام کششی آن 370 مگا پاسکال است و عدد 2 نیز درجه‌ی کیفیت آن را بیان می‌کند.
فولادهای ساختمانی معمولی
این فولادها در دسته‌ی فولادهای غیرآلیاژی قرار می‌گیرند و به دلیل نقش مهمی که استحکام در انتخاب آن‌ها دارد، بر حسب استحکام کششی تقسیم بندی می‌شوند. هرچه درصد کربن در این فولادها بیشتر باشد، استحکام کششی نیز زیاد می‌شود اما از طرفی با افزایش درصد کربن، مقاومت به ضربه به مقدار قابل توجهی کاهش می-یابد. علاوه بر این افزایش درصد کربن قابلیت جوشکاری، براده برداری و تغییر شکل فولاد در دو حالت سرد و گرم را نیز کاهش می‌دهد.
این فولادها با حدود 6/0 تا 12/0 درصد کربن در سه دسته با درجه مرغوبیت 1، 2 و 3 تولید و به بازار عرضه می‌شود.
انواع نیمرخ‌های فولادی
به منظور استفاده از فولاد در ساختمان سازی، باید آن را به شکل‌های مناسبی تبدیل کرد. شکل زیر نیمرخ‌های رایج در فرایند ساختمان سازی را نمایش می‌دهد. هرکدام از نیم رخ‌ها (پروفیل‌ها) در ابعاد و مشخصات هندسی گوناگونی تولید می‌شود.
ساختمان 115 » مرجع ارائه در ورودی و نمای چوبی داخل ساختمان