جهت رویارویی با نیروهاى افقى مؤثر مانند باد و زلزله بر بنا، این دیوار را به کار می‌برند. به ملاحظات معمارى، دیوارهاى برشى را می‌توانند در بخش‌های گوناگون پلان ساختمان قرار دهند؛ ولی بایستی به‌اندازه‌ای توجه خود را معطوف کنیم که جای گرفتن آن در پلان تا اندازه‌ی ممکن متعادل باشد. در مرکز ثقل هر طبقه نیز تا اندازه ممکن به مرکز سختى دیوارهاى برشى نزدیک است.
دیوار برشى باید در برابر نیروهاى خمشى و برشى ارزیابی‌شده و محاسبه و تسلیح آن انجام شود. حدفاصل میان میلگردهاى برشى نباید از 1/5 h یا 25 سانتی‌متر فراتر رود (بر مبنای استاندارد 18 – 5 بتن ایران. (اگر میلگردهاى خمشى در هر دو لبه‌ی دیوار تمرکز یابند، دیوار بیشتر شکل می‌پذیرد. بهتر است که میلگردهاى کششى به‌وسیله‌ی تنگ یا خاموت دورپیچ شوند که در تصویر و شکل زیر ارائه‌شده است.
حتما ببینید: کفپوش اپوکسی
البته گفتنی است که لزومى ندارد که در ساختمان‌های کوتاه و متوسط، حتماً دو لبه‌ی دیوار را به شکل برجسته درآوریم (مثل شکل بالا)؛ همچنین قطر دیوار این ساختمان‌ها به‌طورمعمول به‌صورت ثابت تعیین می‌شود. (به شکل زیر نگاه کنید)
در دیوارهاىی که ضخامت آن‌ها از 25 سانتی‌متر بیشتر است، دو شبکه تعیین می‌شود. میلگردهاى اصلى در مجاورت تکیه‌گاه‌های جانبى جای می‌گیرند (معمولاً میلگرد آج‌دار به‌کاربرده می‌شود). آرماتورهاى اتصال‌دهنده و اصلى درون یک یا دو شبکه متصل به یکدیگر جای دارند. میلگرد گذاری در کناره‌ها به شکل میله‌های عمودى انجام می‌شود و با حداقل فاصله‌ی 2/5 سانتی‌متر از هم قرار می‌گیرند. حداقل پوشش بتن 3 سانتی‌متر می‌باشد. در شکل زیر چگونگى آرماتور گذاری در یک دیوار برشى را مشاهده می‌کنید.
ساختمان 115 »» مرجع درب ضد سرقت قیمت